Nałóg hazardowy
Hazard jako forma rozrywki niesie za sobą ryzyko uzależnienia w przypadku utraty kontroli nad tym rodzajem aktywności. Uzależnienie hazardowe zaliczane jest do kategorii behawioralnej i definiowane jest jako niekontrolowane powtarzające się zachowanie gracza powodujące u niego negatywne efekty. W przeciwieństwie do innych rodzajów uzależnień hazard nazywa się ukrytym nałogiem z racji tego, że nie daje on widocznych objawów w zachowaniu jak alkoholizm czy narkomania. Diagnoza tego zaburzenia może więc nie być łatwa do wykrycia. O jego zaistnieniu nie decyduje bowiem rodzaj, a styl i sposób uprawiania gry. Jeśli z czasem hazard staje się celem i główną osią życia gracza, w centrum jego zainteresowań co prowadzi do marginalizacji sfery pracy, rodziny i innych to wówczas można mieć pewność, że dana osoba wpadła w jego sidła. W tym stanie hazardzista nie może się powstrzymać od gry nawet w sytuacji kiedy zaczyna ponosić coraz większe koszty.
We współczesnym świecie wpadnięcie w nałóg hazardowy ściśle wiąże się ze sposobem spędzania czasu, preferowaną formą relaksowania się i niewątpliwie wiąże się z łatwiejszym niż kiedykolwiek wcześniej dostępem do hazardu między innymi w postaci internetowej, z którego można korzystać nie wychodząc z domu. Plusem jest to, że wiele kasyn online zapewnia różne typy ochrony przed nałogiem. Jedną z najlepszych można znaleźć na stronie https://www.kasyno.info/.
Groźne, przewlekłe i nieuleczalne schorzenie
Hazard zaliczany jest do chorób przewlekłych i nieuleczalnych, co oznacza, że pełny powrót hazardzisty to pierwotnego stanu psychicznego, do bezpiecznej formy gry sprzed nałogu jest w zasadzie niemożliwy, gdyż istnieje realna groźba nawrotu uzależnienia praktycznie w każdej chwili. Nawet jeśli gracz przez długi czas po terapii nie przystępuje do rozgrywki nie jest ostatecznym dowodem na pełne wyleczenie z nałogu. Terapia wymaga w tym przypadku kompleksowego i długotrwałego leczenia psychoterapeutycznego w szerokim spektrum aspektów.
Tradycyjne objawy
Choć hazard nie daje w przypadku uzależnienia typowych dla innych uzależnień objawów w formie zmiany zachowania to jednak są znaki, które w czytelny sposób pokazują na uzależnienie. Gracz wpadający w nałóg jest w coraz większym stopniu zaabsorbowany hazardem i czuje wewnętrzny przymus gry porównywalny pod względem mechanizmów z głodem nikotynowym, czy narkotykowym. Traci w oczywisty sposób kontrolę i nie potrafi się powstrzymać przed grą i spędza w ten sposób coraz więcej swojego czasu. Towarzyszy temu gra za coraz wyższe stawki mająca coraz to bardziej ryzykowny charakter. Jeśli dana osoba w pewnym momencie sama łamie swoje zasady odnośnie czasu gry i zastawianych kwot to również jest to poważny symptom, którego nie należy ignorować. Wszystkiemu temu towarzyszy silny dyskomfort psychiczny, poddenerwowanie, niepokój oraz irytacja przy nieskutecznych próbach odzyskania kontroli nad grą. W stanie uzależnienia hazard szybko staje się sposobem ucieczki od realnych problemów i negatywnych emocji. Ma on w założeniu poprawić samopoczucie i oddalić dołujące emocje. Hazardzista w coraz większym stopniu zaniedbuje wcześniejsze swoje zainteresowania, przyjemności i formy aktywności na korzyść gry co skutkuje dalszym pogrążaniem się w nałóg. Nie zmieniają tego także psychiczne skutki, które zaczynają być widoczne w niedługim czasie.
Postępujące uzależnienie
W krótkim czasie uzależniony zaczyna kłamać i oszukiwać najbliższych, zaniedbywać obowiązki rodzinne oraz w pracy. W skrajnych sytuacjach dochodzi też do nielegalnych prób zdobycia środków na grę. Piramida kłamstw, oszustw i fałszu w celu zatajenia prawdy o postępującym nałogu szybko rośnie. Wszystko zaczyna zmierzać do katastrofy, choć sam zainteresowany zdaje się początkowo tego nie dostrzegać i dopuszczać do siebie.
Do pewnego momentu gracz ma jeszcze nadzieję na odbicie się finansowe i wyjście z długów, w które popadł licząc, że trafi się wygrana, która odmieni trend spadkowy. Zamiast tego uzależnia i stacza się jeszcze bardziej. Podnosi zastawiane kwoty, gra o coraz wyższe stawki licząc na efekty, jednak z czasem jest tylko gorzej, czemu towarzyszy coraz większa i bardziej zauważalna frustracja a nawet stany bliskie depresji. Początkowo niewidoczne zmiany zachowania się ujawniają pokazując coraz większą konfliktowość. Nawarstwiające się problemy zaczynają się kumulować, czego psychika zwyczajnie już nie wytrzymuje. Podświadomie gracz zaczyna w tym momencie czuć, że wpada w nałóg, jednak świadomie nie dopuszcza do siebie nadal tej możliwości, co jednak już wkrótce się zmienia. Pogłębiające się problemy odbijają się w krótkim czasie na zdrowiu zarówno psychicznym jak i somatycznym. Kryzys gracza zaczyna dotykać także członków rodziny i znajomych, którzy w dużej części przypadków odsuwają i dystansują się aby nie cierpieć. Na tym etapie do hazardu mogą z powodu depresji dołączyć inne nałogi, najczęściej alkoholowy, do którego prowadzi pogłębiająca się depresja i pasmo porażek.
W ostatnim etapie kłopoty osiągają maksimum i jeśli nie nastąpi w tym momencie interwencja zewnętrzna oraz pomoc pozwalająca stanąć takiej osobie na nogi poprzez skierowanie na terapię psychologiczną u specjalisty, to może zakończyć się to dla dotkniętego uzależnieniem gracza nawet próbą samobójczą, możliwe, w skrajnym przypadku udaną. Jeśli jednak taka osoba wystarczająco wcześnie trafi do dobrego wykwalifikowanego specjalisty jest duża szansa na przynajmniej częściowe odwrócenie poczynionych przez uzależnienie hazardowe szkód.